:Saling-Pusa:: January 2010

Saturday, January 23, 2010

:Saling-Pusa:

Day 07 at Life Change Recovery Center: 'Creating Authentic and Caring Relationships'

Founded by Dr. Randy Dellosa, Life Change Recovery Center (LCRC) is a psychiatric facility and rehabilitation center for people suffering from schizophrenia, depression, addiction, and other unmanageable behavior's. it is located at #105 Scout Rallos Street Brgy. Sacred Heart, Kamuning, Quezon City.

For further information about LCRC, you may contact 415- 7964 or 415- 6529. you may visit www.randydellosa.com

Ika-04 ng Enero 2010 (Lunes) "Love thy neighbor as thyself"

Ito ang simula ng bagong theme para sa mga residents. At ang theme para sa linggong ito ay 'Creating Authentic and Caring Relationships'. Sa umagang ito, bago kami sumabak sa pag-fafacilitate ng mga SLE's ay nagkaroon muna kami ng discussion kung ano ang mga magiging activities sa umaga at sa hapong iyon. Nagkaroon kami ng deliberation at nag-share ng aming mga ginawang SLE's para sa linggong iyon. Sa morning session, ako, si Calla at si Rio ang pumasok sa Session Hall para mag-facilitate ng activities. But, before the activity nagkaroon muna ng ice breaker si Sir for the residents. Ang objective ng activity para sa umagang iyon ay ang pagiging totoo sa ating mga sarili upang magkaroon din ng isang authentic na relasyon sa ating kapwa.

Sa pagsisimula, hinati muna sila sa 3 grupo at bawat grupo ay may assigned practicumer na siyang taga-pagpadaloy ng usapan. Bawat grupo ay mayroong paso na naglalaman ng mga salita. Kinakailangan nilang bumunot at magbahagi ng kanilang mga karanasan na related sa nabunot nilang salita.

Ang aking mga naging kagrupong residents ay sina A., C., L., M., E., and R. Para sa akin, masaya ako na nabigyan ng pagkakataong marinig ang ilan sa mga kwento ng buhay nila. Maaring hindi ganoon kalalim ang usapan at puro pahapyaw lamang tungkol sa kanilang mga pamilya at sa kanilang mga sarili sa aking palagay, ang pagbabahaging ito ay isang paraan upang maging totoo ka sa iyong sarili at sa iyong kapwa.

Maganda ang activity na ito dahil ito yung mga pagkakataong makikilala mo ang mga tao batay sa kung ano ang ibinabahagi niya tungkol sa sarili niya. Sabi nga 'Just be yourself' at kung totoo ka sa iyong sarili at pinahahalagahan mo ang iyong sarili then you'll be winning authentic and caring relationships.

Sa afternoon naman,

Adminwork kaming tatlo, naglinis kami ng storage area ni Calla at si Rio ay naging 'fax lady'. Hehe.

Nakakapagod maglinis dahil madami ng kalat sa storage area and at the same time masaya kasi naayos at naorganize namin ito.

Nakakatuwang makita yung end-result ng pinaghirapan niyo. Congratulations to us Calla, yehey! :)

:Saling-Pusa:

Day 06 at Life Change Recovery Center: 'Man's only need is to be accepted'

For further information about LCRC, you may contact 415- 7964 or 415- 6529. you may visit www.randydellosa.com

Ika-02 ng Enero 2010 (Sabado)

Bagong Taon na! And I'm looking forward that this year would be full of blessings, good health and good wealth for my family, friends, mga taong espesyal sa akin at sa mga taong nakakasalamuha ko sa araw-araw. Sana rin sa taong ito ay makarecover ang ating bansa sa kung anuman ang mga naganap sa nakalipas na bagyo at mga sakuna. Ika nga eh, kailangan matuto tayo mula sa mga pagkakamali natin. Tama. Tama. Kaya kailangan natin magmove-on gumalaw-galaw .kumilos .

At matapos ang ilang araw na bakasyon, ngayong araw na ito nagduty uli ako. Wala akong ideya kung ano ang mga gagawin sa araw na ito dahil wala ako nung year-end program. Buti na lang nag-duty rin sila Haha, Rio, Calla, and Dana pati sina Gayle and Lala. Kahit wala si Sir Al nung araw na iyon may mga activities pa ring naihanda para sa mga residents. Noong umaga ay nag- aerobics sila, subalit video instruction lamang iyon. Medyo boring nga kahit pa sabihing exercise yun eh. Napansin ko kasing alam na ng mga residents yung kasunod na steps dun sa video, so yung iba sa kanila ay inuunahan na yung steps ng aerobics.

Ewan ko, pero para sa akin kasi iba pa rin kung may nag-iinstruct talaga eh. Gaya nung Jai-ho ni Gayle. All ears and all eyes yung attention nila nung mga panahong iyon. At mas makikita mo na talagang nag-paparticipate sila. Overall, yung aerobics naman sa umaga ay mabuti rin para sa mga residents , at least nabawasan na sila ng ilang calories.Oppss.. Mayroon palang bagong resident si Kuya R. tapos nakabalik na din yung ibang residents na nagbakasyon.

Sa afternoon session naman, supposedly 5 People you meet in Heaven yung papanoorin nila kaso dahil mahina yung audio ng film pinalitan na lang ng MATILDA. Matagal ko ng napanood itong movie na ito, bata pa ako at ngayon ko lang uli ito napanood. Basta si Matilda ay batang inampon ng isang pamilya. Ang kaso yung pamilyang napuntahan naman niya ay pinapabayaan din siya at iba ang hilig o gusto sa buhay. Si Matilda kasi ay isang batang mataas yung IQ at may special ability. At the age of 4 , nakakabasa na siya at halos lahat na ng aklat sa library ay nabasa na niya. Nang handa na siyang pumasok sa eskwelahanay hindi siya pinayagan ng kanyang magulang dahil hindi nila priority ang edukasyon. Hanggang sa isang araw ay bigla na lang siyang pinayagan ng mga ito. Sa eskwelahan, masaya at mahirap din ang mga karanasan ni Matilda. Sa unang araw niya sa school ay nakita niya agad ang pagmamalupit ng kanilang principal kaya lahat ng mga estudyante ay takot sa kanya. Pero mabuti na lang yung teacher ni Matilda ay mabait sa kanya at ito ang nakatuklas sa kakaibang talino at pagiging unique ni Matilda. Despite Matilda's feeling of indifference from her family, she felt appreciated when she met her school teacher. Nagkaroon siya ng pamilya. At hindi rin naglaon ay pinampon siya sa kanyang guro.

This movie showed that we need a family that will not accept us for who we are but also appreciate us for who we are. What I mean is, ang pamilya Oo nga't tanggap nila tayo sa pagiging tayo pero minsan hindi naman, hindi nila maappreciate yung pagiging iba mo bilang isang tao. Kaya tuloy ang nangyayari nagkakaroon ng clash ang nanay at anak o tatay at anak.Pero at the end of the day, sila pa din naman ang pamilya mo. At sabi nga di ba, 'Man's only need is to be accepted'

:Saling-Pusa:

Day 03 at Life Change Recovery Center: Baka ng Baka

For further information about LCRC, you may contact 415- 7964 or 415- 6529. you may visit www.randydellosa.com

Ika-21 ng Disyembre 2009 (Lunes)

Lunes, unang araw na kami ang naghanda ng mga activities para sa mga residents. Araw din na nameet namin muli ang ibang students from New Era Univ. na sina Elaine, Rene at Jean, samantalang mga bagong kakilala mula sa UST na sina Lala and Gayle. Bilang mga paghahanda sa mga activities, hinati kami sa dalawang grupo: Morning at Afternoon Session. Ako, ay napunta sa afternoon session. Dahil ito ang aking unang beses na magfafacilitate para sa mga residente ng LCRC may fear at hesitations if I can do it. But of course, siguro ganun talaga kapag una, hindi pa din namin masyadong nakakasalamuha ang mga residents at kumbaga we still have to break the ice at magbuild ng rapport sa kanila.

The morning session was great, using paper, yung activity facilitated by Lala. And in the afternoon, I'm one who facilitated the energizer called: Baka ng Baka. Ang kulit ni Kuya A. , ang hyper niya that afternoon. In fairness to the residents they were all cooperative and participative throughout the session. When you asked them, they were giving good points and good answers.

After the afternoon session, Sir Al gave us feedbacks, and overall our first day was okay. Yun nga lang daw with regards to treating the residents may tendency na ituring silang parang bata which is hindi dapat because adults na sila. And, some residents can give answers up to emotional level and expect na may mga magbiibigay up to that kind of answers while others naman can give up to cognitive level only.

Mayroon pa lang bagong resident si K. I'm looking forward to know the residents and ma-memorize ko name nila dahil napapagpalit ko pangalan nila, halos nagiging magkamukha na kasi sila eh. ;p

Live. Laugh. Smile . Hug.

:Saling-Pusa:

Day 02 at Life Change Recovery Center : Liwanag ng Pasko

For further information about LCRC, you may contact 415- 7964 or 415- 6529. you may visit www.randydellosa.com

Ika-18 ng Disyembre 2009 (Friday)

Makulimlim ang hapong iyon tila nagbabadya ng malakas na ulan.Buti na lang habang nasa biyahe kami ay ambon-ambon lang. Nakarating kami sa LCRC mga 4pm. Excited para sa Christmas party. Hehe. :)

Dumating kami sa LCRC, ready to perform na. hehehe. (joke :P), Paano kasi we were wearing our violet/ purple blouses, yun nga lang hindi ito shining and shimmering tulad ng napagusapan. Busy na ang mga staff at students bilang paghahanda sa nasabing program. May mga residents na bumalik tulad ni S., at ang pamilya din ng mga residents ay nandoon upang manood sa presentations nila.

It's nice to see na dumating ang kanilang mga pamilya lalo na ngayong nalalapit ang Pasko. At naroroon sila bilang suporta sa kanilang performance. Kaya naman dahil sa kagustuhang mapaganda ang presentation ng mga residents ay ilang beses silang nagpractice, at nagsimula na rin ang programa mga 7:30 ng gabi.

Hayy.. Paskong-pasko na nga. Nafeel ko ang Christmas Spirit habang ginagawa ang Panuluyan. This reminded me that Christmas is for Jesus and masarap talaga kapag kasama mo ang pamilya mo tuwing Pasko.

Matapos ng panuluyan, nagperform ang mga residents, kumanta sila with choreography ng 'Seasons of love' , 'Joyful, Joyful' at 'Christmas in our Hearts'. Makikita mo na nagpamalas sila ng kooperasyon , talento sa pag-awit at pagsayaw.

Sana na-appreciate ito ng mga bumisitang pamilya na nandoon nung araw na iyon.

Nasundan ito ng mga presentations from UST, PUP and MCU students. Woww.. Medyo pinaghandaan namin ang aming sayaw, 'Jingle Bell Rock'. Hehehe. Dahil sa sinayaw na namin siya sa seminar namin nung miyerkules hindi kami gaanong nakapagpractice. And as far as I can remember madami akong steps na mali. Pero okay lang,, naenjoy ko naman ang pagsayaw. ;p

Bibong-bibo din ang mga staff dahil sumayaw sila ng Jabbawockeez. Ang galing pala sumayaw ng nurses ng LCRCeh. Hehe. In fairness, palagi nilang pinaghahandaan ang kanilang mga performance.

At para sa akin, ang pinakahighlight ng programa ay yung kainan. ;p hehehe. (Joke).ang pinakahighlight talaga ay ang pagkanta ng lahat ng 'Star ng Pasko' sa huling part ng program. Ang ganda talaga ng kantang iyon. Madaling tandaan ang mga lyrics at maganda rin ang mensahe. "Ang Panginoon ang magsisilbing gabay at ilaw natin sa lahat ng madilim na pagsubok na pinagdaanan o pagdadaanan natin sa ating buhay. " Kaya hindi tayo dapat mawalan ng pag-asa dahil, "Dahil ikaw Bro, dahil ikaw Bro, Dahil ikaw Bro,Ang star ng pasko!"

Tayo ang ilaw sa madilim na daan

Pagkakapit bisig ngayon higpitan

Dumaan man sa malakas na alon

Lahat tayo's makakaahon

Ang nagsindi nitong ilaw

Walang iba kundi ikaw

Salamat sa liwanag mo

Muling magkakakulay ang pasko

Salamat sa liwanag mo

Muling magkakakulay ang pasko

:Saling-Pusa:

Day 01 at Life Change Recovery Center : Tabula Rasa

For further information about LCRC, you may contact 415- 7964 or 415- 6529. you may visit www.randydellosa.com

Noong bata pa ako may mga pagkakataong ako'y naging isang 'saling-pusa' o 'saling-kit' sa mga larong gaya ng tagu-taguan o langit lupa. Kahit na saling-pusa lang ako masaya at masarap din naman sa pakiramdam ang makasali at makalaro ang iyong mga kaibigan sa mga larong pambatang iyon. At tulad din ng isang saling-pusa sa isang laro, sa kasalukuyan, ako ay tila naging isang 'saling-pusa' na naman. Paano??Uhmm... Dahil ako ay biglang naging isang 'guest practicumer' dito sa LCRC. (Salamat kay Sir Al dahil madalas niya akong tawaging guest practicumer. hehehe. =) ) At kung bakit naman pala ako naging isang guest practicumer? Uhmm.. Next time na lang. Mahabang kwento. Sa susunod I'll share it with you. Madrama at roller coaster of emotions ang involved dun. Hahaha. =)

**Napapahaba na yata ang kwento ko tungkol sa pagiging saling-pusa ko dito sa LCRC ah.. Teka, sisimulan ko na nga ang unang araw ko dito.

Ika-17 ng Disyembre 2009. (Thursday)

Ito ang pormal na pagsisimula namin bilang practicumer dito sa Life Change. Maganda ang gising ko noong araw na iyon, walang kahit na anong bumabagabag sa aking isipan. Wala akong ideya kung ano ang pwedeng mangyari sa araw na iyon, ika nga eh, 'Tabula Rasa'. Umalis ako sa bahay namin 7:45 am. At dahil naging masyado akong relax,feeling ko eh wala pa ang iba kong mga classmate, na- late ako ng 15 minutes. (Buti na lang wala pa si Sir Al nun.hehe. =))

At habang nandoon kami sa garden at naghihintay ay ginagawa na rin namin yung mga Christmas decorations na ipinagawa ni Sir. So, kami naman nandoon lang, talking while working, naabutan namin ang mga residents na nag-OutDoor Activity. Though, we were not yet formally introduced to them, masasabi kong ito ang aking First Formal Interaction sa kanila. Nakita ko si Kuya Q. (para nga siyang Amboy dahil ang tangkad niya at ang puti pa) na magbasketball, si G.(the young lady), Ate Sh., Ate L., Ate A., at Kuya M. na naglalaro ng badminton.

Matapos ang ilang minuto, lumapit si Ate Sh. sa amin, tinanong kung ano ang aming ginagawa. Sinabi namin na ito'y mga Christmas Decorations at itinuro ito sa kanya nina Rio at Mary. Ilang saglit pa, lumapit si Ate. A at Ate L.. Nagpaturo si Ate A. at sinubukan niyang gawin ito, samantalang si Ate L. hindi na sinubukan pang gawin ang Christmas Décor na iyon.

Nakakatuwa na kahit paano ay nakausap namin ang mga residents ng LCRC sa loob ng ilang minuto. Maaaring dahil sa bago pa lang kami ay hindi pa din naman namin sila nakikilala at nakikita ang kani-kaniyang mga katangian at ganun din naman sila.

Matapos ang encounter with the residents, we were able to meet students from other schools. Nandun sila, Mansuari and Marion from New Era Univ., at sina Maron, and Marian of Manila Central Univ. Sila ang mga naging kasama namin sa maghapon para sa paghahanda sa Christmas Party sa LCRC. Nakakapagod ang buong araw namin, but it was fun. Dahil bago kami sumabak sa matinding gawin (hehe. ;p), sinimulan ang araw na ito ng isang worship service para sa mga residents at join ang lahat ng practicumers. Nagbigay si Pastor Paul ng kanyang spiritual messages. Kumanta din kami ng worship songs bilang pagpapasalamat at pagpupuri na rin sa Panginoon. A good day to start hindi ba?

Matapos ang activity na iyon, go, go, go na for preparations. Tulong-tulong. At presto: isang Bonggang-bonggang shining, shimmering, splendid na mga letters at mga stars na ikinabit sa stage at sa wall ng Session hall. Tamang-tama lang para sa tema: 'Liwanag ng Pasko'. Pero, hindi lang iyon ang natapos namin ng araw na iyon ha? May cute na Christmas tree made by Mary Rose. Color pink and violet ang kulay nito. Oh diba? Ready na talaga for the Christmas Party.

Syempre, nakakexcite din ang program na inihanda nila Marion. Magpeperform ang mga students, staff, at ang mga residents. Sigurado, lahat ng ito panalo! :) Kaya kahit nakakapagod ang araw na ito, its all worth it. :)

Thank you, God, for giving me life.

Thank God I can see.

Thank God I can use my hands and feet.

Thank God I can think.

Thank God for this wonderful day. ;)

:Saling-Pusa:

Day 13 at Life Change Recovery Center: "Creating Joy and Happiness in Life"

For further information about LCRC, you may contact 415- 7964 or 415- 6529. you may visit www.randydellosa.com

"A day with a Bang!"

Ika- 20 ng Enero 2010 (Miyerkules)

Again, we started this day with a bang! Why? Dahil nabengga kami ng aming practicum supervisor. Na-noticed niya na parating may na-lalate sa amin. Kahit kasalanan ng isang damay na din lahat. At dahil doon 8 hours deduction ang nabawas sa oras namin. I thinked it's a lesson for us to keep in mind na kailangan talaga naming maging responsible in our actions and from that naisip ko na kapag sa real-work setting na talaga, kailangan maging professional kami. Hindi naman pwedeng maging pa-VIP or ang oras ang mag-aadjust sa amin.

Actually, para sa akin okay lang naman iyon, dahil, before pa kami imeet ni Sir, we were talking about Daisy's habitual tardiness. Hindi naman sa I'm blaming her for that 8hrs deduction, pero beforehand kasi, nagtataka din kami kung bakit laging late si Daisy at gusto rin namin siyang matutong pumasok ng maaga. Dahil kahit sa school especially during our Physics class parati siyang na-lalate. So, sa aking palagay, ito'y maging isang wake-up call para kay Daisy na pumasok ng maaga. Its very obvious na hindi nagustuhan ni Daisy ang mga pangyayaring ito. Bukod doon nalaman namin, na ang mga residents ay nabigyan ng sanction, dahil sa pag-hohoard ng medicine at pagkain, hindi sila pwedeng manood ng t.v, at wala rin silang outdoor activity. +

Syempre, despite what happened life must go on. Hindi pwedeng maging malungkot ang umagang ito dahil kailangan pang magpractice ng mga residents ng kanilang sayaw para sa culminating activity. Ang songs nila ay "Shout for JOY" at "Happy".

They were divided into two groups, Group 1 - K., Ate m., kuya A., K. E., Ate L.,) at Group 2 - Kuya M., Kuya., N., G., Ate S., C., Kuya J.)

Ang instruction sa amin ay let them create their own steps, kami as facilitator can give only suggestions. Nandoon pala si Kuya M., at R., dating residents na nag-vovolunteer sa LCRC. During the alloted time for group 1's practice, hindi namin sila tinuruan ng mga steps nila. At maganda naman na ganoon yung nangyari, makikita mo kung sino yung may talent sa dancing at mapapansin mo na may lumalabas na leader at follower. Si K. at si Ate M. ang madalas na naglelead sa group 1, si Kuya A. as usual, makulit at wacky talaga. Sa group 1, I observed na each of them suggests and gives steps, reactions or comments nila. Naguusap talaga sila. Tulad ni Kuya E. sabi niya kay k. kung pwede daw bang ulitin yung isang step nila kasi nalilito siya. So, pinaulit nila yung music at itinuro uli ni K.

Sa Group 2 naman, napansin ko na si kuya N., yung leader nila. Pagpasok nila sa hall organize agad sila, nakapila sila tapos sa harap agad si Kuya N. Whatever moves he do, ginagaya ng mga groupmates niya. Wala man lang nag-opposed or nagtatanong or nagsa-suggest ng moves. Napansin ko pala si G. ay tawa ng tawa, hindi ko nga alam kung ano ang pinagtatawanan niya basta during the practice ganoon lang yung reaction niya. Anyway, marami silang steps na nagawa at sakto lang sa music nilang Happy.

Overall, their practice was good and more practice pa at more steps for Group 1. I know they can do it.

Shout for Joy!

Let me hear you Shout!!

STANZA I

How do I begin to tell you 'bout this friend

Who's like no other

Ever since the day He walked into my life

He's been more than a brother

And everyday and every minute

There's a shower of love I feel

Something I used to just imagine

I tell you know it's all for real.

That's why I

CHORUS

Shout for joy

Sing His praises

Lift my voice unto the Lord

Shout for joy

Sing His praises

Lift my voice unto the Lord

STANZA II

Now in case you've forgotten

It's a free gift you know

It's been an open invitation

For every man or woman, every boy or girl

People from every nation

Looking up unto the heavens

Praising God for what he's done

Wooo

I can hear the chorus singing

Singing in their own native tongue

You gotta

CHORUS II

Shout for joy

Sing His praises

Lift your voice unto the Lord

Shout for joy

(You gotta) Tell him all about it

Lift your voice and let Him know

Shout for joy

Sing His praises

Lift your voice unto the Lord

Shout for joy

Tell him all about it

Lift your voice and let Him know

REFRAIN

(There He is by the door of your heart)

(Open up and make a brand new start)

Like He said, when you seek you shall find Him

(Think again if you wanna refuse)

(Everything to gain and nothing to lose)

I believe you know just what I mean

RAP

Hey, It's the truth, I'm telling you it's real

It's something I believe the world should feel

I think we know, we know all the facts

There's only One who wanna to put us back

On the right track-

Happy by Alexa

You know what I'm saying?

Happy

It's so nice to be happy

Everybody should be happy

It's so nice to be happy

Happy

It's so nice to be happy

I wanna take you to my world to be happy

`Cause I can't live without your love

Yes you know

I've never needed anyone to be happy

But thats the way that things go wrong

Yes you know

I was afraid to open my eyes

Don't even know how many tears that I've cried

Now that I've found the love of my life

I don't get down down down down down

Happy

It's so nice to be happy

Everybody should be happy

It's so nice to be happy

I've never been in love before and I'm happy

`Cause you're the one I'm looking for

Yes you know

You bring the sunshine into my life

Your lips are burning and the feeling is right

I can't believe It's true that you're mine

Don't let me down down down down down

Happy

It's so nice to be happy

Everybody should be happy

It's so nice to be happy

I just pray

You'll never run away

Can't wait another day

To hold you tight

Happy

It's so nice to be happy

Everybody should be happy

It's so nice to be happy

Happy

It's so nice to be happy

:Saling-Pusa:

Day 12 at Life Change Recovery Center: "Creating Joy and Happiness in Life"

For further information about LCRC, you may contact 415- 7964 or 415- 6529. you may visit www.randydellosa.com

Day 12 at Life Change Recovery Center: "Creating Joy and Happiness in Life"

Ika- 18 ng Enero 2010 (Lunes)

Sabi nga sa commercial, Tomorrow is another day, pero para sa akin, TODAY is another day. yeh. ;P

Another day to look forward to. Kahit na saling-pusa ako sa aking mga repafips dito sa LCRC, I'm enjoying it and for me, I am given the opportunity to apply the lessons we learned from our subjects and at the same time iniisip ko na ito ay isang paraan upang makakatulong sa akin at sa aking mga kamag-aral na mag-grow at ma-develop pa ang skills bilang isang future Psychologist.

Maaring may mga nagtatanong o nagtataka kung bakit naging 'part-time practicumer' ako dito sa LCRC, dahil kasi yun sa practicum professor namin. Biglang nagkaroon ng problema, naipit ako between may responsibility as our class officer at sa bagay na mas gusto ko talagang gawin. Hindi kasi mapipirmahan yung endorsement letters ng klase namin kung walang 4 na taong magiging secretary niya, at isa ako sa mga maswerteng napili. Honestly, labag talaga yun sa kalooban ko. Iniyakan ko pa nga yun noong malaman ko iyon eh, tapos nakapagtaray pa ako kina Haha, Rio, Dana, at sa mga fips ko, sila ang napagbuntunan ko ng araw na iyon. Roller coaster of emotions yun. Para ma-overcome ko iyon, ano bang ginawa ko?? Uhmm.. nagisip na lang ako ng mga positibong bagay na maaring maidulot sa akin ng pangyayaring iyon. Alam kong God has plans for me. At inisip ko na lang na baka challenge yun sa akin, on how to deal with difficult people? O baka a lesson about decision-making? Ang totoo, hindi ko talaga alam kung ano talagang purpose ng pangyayaring iyon. Hayy.. siguro ganoon talaga ang life, full of surprises, magugulat ka na lang isang araw, eh bigla ka na lang palang mahaharap sa isang sitwasyong hindi mo alam kung ano ang gagawin mo. But syempre, pinagnilayan ko din ang mga kaganapang iyon, at dahil sa may pagkamatigas din ang ulo ko, at para sa akin kasi, walang pwedeng pumigil sa'yo kung gusto mo talagang gawin yung mga bagay na sa tingin mo eh makakabuti naman sa'yo upang matuto at ma-grow as a person, eh naisip ko na I can do both - Doing my responsibility and at the same time I'm doing what I want to do. Wala naman sigurong masama doon?

Teka, tama na muna ang kwentong saling-pusa. Para na kasing pang-MMK yung kwento ko. Hahaha. Basta naibahagi ko na yung story behind that. Marami pa kasing follow-up stories dun eh baka maging nobela pa. :)

Back to my experiences dito sa LCRC. Monday, start of this week's theme, "Creating Bethel Joy and Happiness in Life" este "Creating Joy and Happiness in Life" pala. :p At dahil yan ang theme ngayong linggong ito, napagusapan naming mga practicumers na kailangan ipakita din namin na energetic, alive, and happy kami. Kailangan mag-set kami ng mood na ganoon para tuloy-tuloy na maganda ang week na ito para sa residents. Sabi nga what you think, you also attracts. At kung more energy mas HAPPY! :)

Bago kami pumasok sa session hall, our practicum supervisor set a meeting with us. He reminded us about simple things/ rules na nakakalimutan namin, gaya ng pagsusuot ng name tag, pagsusuot ng uniform or white shirt, and yung pagiging late, updates ng blog, etc. Tinanong niya din yung tungkol sa hatian ng grupo, kung sino yung in-charged sa morning and afternoon session. None of us replied dahil nagkagulo kung sino nga yung pang-am and pm session. Dahil doon Sir Al gave us a 10 hour deduction. Para sa akin nakakalungkot na mabawasan ng 10 hours, dahil konti na nga lang yung days na nagstay ako dito nabawasan pa. Tsk. Tsk. Eh siguro ganoon talaga, sometimes kailangan pa naming maparusahan o mabigyan ng punishment para ma-realize na we are responsible for the things we do. On the lighter note naman, dahil ang theme nga ay Creating Joy and Happines in Life si Bethel Joy a.k.a Bude ang leader for the week namin. So after that meeting with our supervisor we started to planned about the activities for this morning.

Nang pumasok kami sa session hall, napansin ko na kulang yung mga resident naka out on pass siguro tapos nameet ko din si K. yung bagong resident. Nagsimula kami sa pagpapakanta sa kanila ng 'KUNG AKO AY MASAYA'. Pagkatapos kumanta ay nagkaroon ng konting story sharing si Bethel na related sa theme. At ito yung kwento:

"One day a blind boy was seating and waiting for someone to drop a coin so he can buy food. He had a blackboard beside him written, "I'm blind, please feel pity." Suddenly, a man approached him, dropped a coin and erased what was written on the board. The boy realized it but ignored it. Later, he heard a lot of coins were being dropped in his can. After an hour, the man came back and asks how he was doing. The boy replied, "My can is full of coins, what did you write on my board?". The man read it and said, "Today is a beautiful day, but I can't see it".

Maganda yung nais ipahiwatig ng story,
about sa pag-appreciate ng mga maliliit na bagay sa ating kapaligiran can make us happy. Kung patuloy kang sa negative side lang nakatingin then magiging miserable ang life mo. Choice mo pa din kung paano ka magiging masaya at kung paano mo papahalagahan ang mga bagay na makakapagpasaya sa'yo.

For our energizer, ay 'HUMAN COMPASS', sa tingin ko nag-enjoy naman yung mga residents. Napagod sila at kami ding practicumers. Hehehe. Kagrupo ko si Kuya E. at si Ate D. at lagi kaming nahuhuli dahil sa likod kami ni Calla eh biglang nagcomment si Kuya E. na lagi daw kasi kaming sa likod at masikip na yung daan. Nakakataw yung comment niya pero may point din naman kasi siya. :)

After that, ay 2nd activity naman 'MASAYA AKO' na kung saan kinakailangan nilang iportray yung mga scenes na mabubunot nila with the specific emotion given at yung lines na sasabihin lang nila ay "MASAYA AKO". This activity was pure fun and a showcase of the resident's acting ability. Lumabas yung mga bagay na ini-expect ko para sa activity na ito. Nakita ko yung talent at cooperation nila as a group to come up with that specific scene, and in fairness to them mayroong best actor at actress sa kanila. Hehehe. At may mga eksenang nagustuhan ko, una ay yung sa Group 2, yung 'Masaya ako' pero nag-rarally sila at ang emotion involved ay matapang, ang galing nga eh, very precise yung facial expression nila and voice tone para sa eksenang iyon. Mayroon pang isa, yung sa Group 3 na nanood sila ng action movie at excited. Aba, pwedeng actor si Kuya J. ah. Hehehe. Magaling silang lahat.

The lesson of the game: Sometimes its easier for us to show happiness kaysa ipakita yung totoong feelings/emotions mo. During the processing, I asked the residents the question, "What makes them happy?" One of the resident's answer was: "Family", for Ate L. , "prayer", and for C., "students". It's good to hear those answers from the residents. Ang mga sagot nila ay ilan lamang sa mga paraan o dahilan kung bakit nagiging masaya tayo. And its your choice kung paano ka magiging masaya sa pag-aapreciate ng isang bagay. Sabi nga ni Sir, in his lecturette after that activity, our happiness should come within ourselves.

And the following are some formulas for being happy:

Attitude Behavior
Behavior Attitude
Thoughts  Feelings  Behavior

Quote for the week: Happiness never decreases if you are going to share it - Buddha

In the afternoon we prepared, "Fox Hunts Squirrel" at "Cat Mouse Trap" . Parang karamihan sa kanila ay medyo bored that afternoon, pero nakita ko si Kuya R. nagparticipate dun sa Fox Hunts Squirrel at mukhang na-enjoy niya ang pagtakbo ah.. Si G. naman ang nanalo sa Cat-Mouse-Trap, dahil siya ang natirang hindi na-trap. After that activities, mayroong discussion tungkol sa paano ka magiging masaya when you achieved your goal. And it should be:

S- pecific
M-easurable
A-ttainable
R-ealistic
T-ime-bound

It seemed that the residents know this already lalo na si Kuya A. Tapos ang ginamit na example ay yung goal ni Ate S. na makapagtest ng civil service. They responded well naman, and kung ano ba yung implications nito, 'to achieve happiness one must have suitable goals and suitable means'. Tama. Mas fruitful , mas satisfied ka, mas magiging masaya ka kung ang suitable ang goals at means na ginamit mo.

:Saling-Pusa:

Day 11 at Life Change Recovery Center: "Living in the Here and Now"

For further information about LCRC, you may contact 415- 7964 or 415- 6529. you may visit www.randydellosa.com

Day 11 at Life Change Recovery Center: "Living in the Here and Now"

Ika- 13 ng Enero 2010 (Miyerkules)

Bago kami makapaghanda para sa morning session, our practicum supervisor talked to us first about some important concerns.

Parang 'kumustahan blues' ang nangyari, dahil tinanong niya din ang tungkol sa pagiging healthy at hindi pa naman 'burn out' sa mga ginagawa dito, tungkol sa progress reports, lalo na yung mga add-ons gaya ng organizational chart, remarks, etc. At nabanggit din na ito na pala ang last day of practicum ni Rene, New Era Student.

After that short 'kumustahan blues', we proceeded in the session hall. It's Aerobics time! Napansin ko na may bagong residente, uhmm. Siya ay makulit, tila hindi mapakali at alis ng alis sa kanyang upuan. Napagalaman namin na ilang beses na siyang bumabalik 'voluntarily' dito sa LCRC.

During the aerobics time, napansin ko na they were divided into two groups, para magkasya sila sa mat? for the 1st group,Kuya N., C, K, A, and for the 2nd group, G., E., S., atbp. (hindi ko na matandaan yung ibang member). Habang pinapanood namin silang mag-aerobics napansin ko na ilan sa kanila ay hindi masyadong ginaganahan magexercise, habang yung iba naman ay ganadong-ganado.

At matapos ang ilang saglit, naki-join na rin kami sa pag-aaerobics nila.:)

In the afternoon session, its art session with Ms. Faye. Pero, sabi ni Sir we still have to prepare activities para sa PM session in case na hindi makarating si Ms. Faye. Good thing na dumating si Ms. Faye, not because ayaw namin mag-activity at hindi kami handa but for me kasi na-curious ako kung paano ginagawa ang art session ng mga residents. Kaya inihanda na namin ang mga gagamitin sa hapong iyon: manila paper and coloring materials.

When the activity started, ang instruction na ibinigay sa kanila was to trace their partner's body on the given manila paper. Pag natapos ang isa yung isa naman ang gagawa. Tapos, maari nilang lagyan ng mukha, mata o iba pang mga design na naayon sa kanilang kagustuhan at creativity ang kanilang traced figure. Sa drawing na iyon, isusulat din nila yung mga pangarap nila sa buhay. Habang ginagawa iyon ng mga residente, kaming mga students ay nag-oobserve lang. Ako, inassist ko si L. and M. Si M. kinukulayan niya talaga at makikita mong pinapaganda niya talaga yung iginuhit niya. Madiin at makulay yung outline niya. While si L naman, hindi siya masyadong detalyadong tao, o siguro dahil rin yun sa case niya kaya yung paglalagay niya ng mga details ay hindi ganoon karami. At saka kapag i-eencourage at tatanungin mo siya kung may iba pa siyang pangarap bukod sa isinulat niya eh lagi niyang sinasabing wala na daw iba kundi "Jesus loves me" lang. Wala naman akong ibang magawa kundi hayaan lang siya sa pagguhit niya at tanungin siya kung may mga nais pa siyang idagdag sa iginuhit niya.. Nakita ko din ang gawa ni G. at napakacreative ng batang ito. Kung ano yung suot niya that day ay iyon din ang ginaya niya dun sa traced figure niya. Kung tutuusin creative naman sila lahat, makikita mo iyon sa mga gawa nila. At ang nakakatuwa pa sa mga residents, ay noong nakita nila yung naging resulta ng artworks nila ay tila nagulat at naging masaya din sila, mayroon daw kasing tumaba yung figure, mayroon namang payat ang ulo, at yung iba naman sakto lang sa kung ano yung size at tangkad nila.

Itong art activity na ito w/ Ms. Faye, ay isang paraan to release their inner tensions and at the same time it was related to the theme. According to Ms. Faye, kung anuman yung mga iginuhit at isinulat nila tungkol sa kanilang mga pangarap at goal ay isang reflection ng kanilang mga sarili at this moment. Sabi pa niya ang past natin ay hindi na maaring ibalik kaya bawat araw ay dapat sulitin. And I agree with her, whatever we do today ay sasalamin sa mga mangyayari sa ating future. At kung hindi man naging maganda yung mga ginawa natin sa past, we still have the power to change it now. :)

"Yesterday was just a History, tomorrow is a mystery, and Today is a gift that is why it's called the Present."

:Saling-Pusa:

Day 10 at Life Change Recovery Center: "Living in the Here and Now"

Founded by Dr. Randy Dellosa, Life Change Recovery Center (LCRC) is a psychiatric facility and rehabilitation center for people suffering from schizophrenia, depression, addiction, and other unmanageable behavior's. it is located at #105 Scout Rallos Street Brgy. Sacred Heart, Kamuning, Quezon City
For further information about LCRC, you may contact 415- 7964 or 415- 6529. you may visit www.randydellosa.com

Ika- 11 ng Enero 2010 (Monday)

Everyday I am looking forward sa mga bagay na pwedeng mangyari sa akin sa maghapong darating. At ngayong araw na ito, I'm excited. Bakit? Honestly, hindi ko din alam. Pero siguro dahil nakatulog ako ng mahimbing noong weekends at bertdey ko last Saturday. Yepee.nadagdagan na naman ng isang taon ang edad ko..

Anyway, for this week's theme, Living in the Here and Now, isang magandang topic ito at alam kong lahat kami ay naghanda ng SLE para sa linggong ito. Kahit na wala ang aming practicum supervisor dahil sa siya ay nagkasakit, ika nga eh, "Life must go on" pa din, of course, as practicum students, we have duties and responsibilities na dapat i-accomplish without Supervisor's supervision. Naks! ;)

So what we did in the morning, was discussion of the activities for the morning session. After, namin makapagusap we come up with 3 activities tapos yung iba ay for reserved purposes lang just in case hindi maging successful yung ibang activities. So, una naming ginawa, ay yung "Grizzly Bear" na kung saan mayroong taya at kinakailangan niyang patawanin yung mga participants. Kung sinuman yung tumawa o magreact sa Grizzly Bear magiging Grizzly Bear na din siya. Actually, nagawa na namin ito sa camp training before, kaso nga lang noong ginawa namin ito with the residents hindi ganoon kaganda yung resulta. Parang hindi naman sila na-energize eh, sa totoo lang. After the activity, iniisip ko kung ano yung mali sa activity, hindi ko alam kung sa pagbibigay ba ng instructions nagkamali, sa naging facilitator, o dahil wala si Sir Al, na mayroong authority, kaya hindi rin sila ganoon nagparticipate. However, there were some residents na nag-enjoy naman sa game.

The 2nd activity we had was "Never Been", sa tingin ko sa activity na ito, naging participative naman silang lahat. Nagsabi ang mga residents ng mga bagay na hindi pa nila nagagawa sa kanilang buhay. Si K. A, makulit talaga, dahil kahit yung mga common na bagay na ginagawa ng tao ay binabanggit pa niya. Nagkaroon din ng hiyaan among the residents dahil minsan walang pumupunta sa gitna ng circle at parang in-denial pa na hindi pa niya nagagawa yung isang bagay na iyon.

Our main activity was "Prize in Life" kung saan bubunot ang mga residents ng kanilang prize sa buhay. Maaring materyal o hindi ang mga iyon . At kung anuman yung bagay na mabunot nila mula sa mahiwagang paso, kung gusto nila yung bagay na iyon sa kanila na iyon at kung hindi naman ay maaari nilang i-trade dun sa nabunot ng isa sa mga kasali. What I liked about this activity, was kahit 'hindi pa' totoo yung mga bagay na iyon, hal. Magkaroon ng Sports car, maging model, o maging Oprah Winfrey ng Phil. eh parang nagkakaroon sila ng drive to reach for that goal o para bang na-eencourage sila na sana nga magkaroon ako niyan o magkatotoo iyon. Sa tingin ko, the residents really liked this, sa kadahilanang, may mga "Prizes" doon na napunta na kung kanino dahil sa nakikipag-trade sila just to have it, hal. Yung 'sports car', napunta yun kay Ate D. tapos nakipag-trade si K. E. tapos nakipagtrade din naman si K.E. Yung isa naman ay 'makasal sa true love',aba'y akalain mong marami pala sa kanila ang pangarap din iyon, lalo na si K. na talagang nakipagtrade just to have that prize. Even ako, kahit hindi kami kasali eh na-enjoy din yung game. :)

Though we started this session na parang maraming flaws masaya naman kami sa naging resulta ng lahat ng ginawa namin..

And sana kahit paano nakapagbahagi kami ng lessons in life sa mga residents ng LCRC. ;)

Half-day lang pala ako today kaya hindi ko na naabutan pa yung mga activity sa afternoon session.

"Live your life to the fullest as if it is your last day today!"

Sunday, January 17, 2010

Happiness and Joy

Happiness and Joy

by John Kehoe

The ninth of the Ten Virtues is happiness and joy. Many of you who regularly visit this site know that I have written a book called The Practice of Happiness (see product page). That I would devote an entire book to happiness shows the importance and value I place on it. Not only is it one of our most basic human desires, it is in fact a misunderstood and seldom practiced spiritual discipline. The word "practice" in the title The Practice of Happiness foreshadows the theme developed in the book, namely that one practices, rather than pursues happiness in order to be happy—a radical approach but one that produces extraordinary results.

I believe absolutely that it is our duty and responsibility to cultivate the virtue of happiness and joy, and practice that virtue daily in our lives. Not only do we become empowered with this practice, but it also empowers everyone we come into contact with. And beyond this, the practice of happiness helps to change the vibration of our global consciousness. If it is even remotely possible for you, you should find something to be happy and joyful about today, even at this very moment.

Can you stop what you are doing and be happy now? Is it possible? There is an old saying, "I felt sorry for myself because I had no shoes, until I saw a man with no feet." This saying has particular relevance to me this month as my wife and I have just returned from a six-week voyage to West Africa. We traveled through five countries: Ghana, Togo, Benin, Burkina Faso and Mali. We journeyed to many isolated and out of the way places in order to experience "the real Africa." The poverty and hardship that the vast majority of people in West Africa endure, day in and day out, was astounding. What we in the western developed countries take for granted, things such as clean water, electricity, food and shelter, are luxuries for most of the people there. Even rice, which is an inexpensive staple to most of us, is a luxury to be enjoyed once or twice a month. Most people eat millet.

A trip like this forces us to realize how fortunate we are. Most people in undeveloped nations (that is, most of the world) can only dream of leading our lives. How they would love to have our "problems." And here is the crux of our situation, what I call "the Western disease." Most of us have become so neurotic in our needs and pettiness that we have forgotten how to appreciate the simple everyday joys and pleasures that life affords us. We continually want more than we have now, want life to be different than it is now. We seem never to be satisfied, suffering greatly in our blindness and neurosis, when the truth is we have extraordinarily abundant and full lives. We just need to realize it.

The practice of joy and happiness is a virtue because it allows us to appreciate who we are and what we have, without needing anything more. With this appreciation comes awareness, and with awareness even more joy and happiness. Now let me share with you a little trick. Forget about having a happy life, or even a happy month or week. Practice having happy, joyful moments. To try and have a happy life is far too great a task to even comprehend. Besides, no life is one hundred percent happy. Every life has its share of pain, struggle, failure, heartache, sickness, confusion and uncertainty. No life is without these, and yet every life also contains joy, pleasure, love, friendships, beauty, success, health, adventure, creativity, free will, choices and much more.

Practice noticing and appreciating the countless moments of joy and happiness that occur each day. Countless? Yes, when you practice looking for joyful, happy moments you will be surprised at how many we can potentially experience daily. Of course it means we have to give up our pettiness and the feeling that we are hard done by.

A number of years ago I had a moment that changed the way I perceived my life. I was in the bath and it was a beautiful summer morning. The wind was blowing softly in the open window, caressing my body. A Neil Young CD was playing in the background. Outside the window was a small spider web, with a spider that was vibrating in the wind. I just lay in the bath, taking it all in, when I suddenly realized, "This is a perfect moment. It doesn't get any more perfect than this." I let the joy and happiness flood into me. It was a deliciously intense moment that brought me great pleasure. I also realized that this is how our life unfolds—in countless moments just like this. If you cannot see and appreciate and be happy in these moments, how can you have a happy life?

Most moments need nothing else but themselves. They are complete and whole in what they are. Appreciating these moments and letting them bring you happiness is a virtue. It is also a practice, a discipline that brings great rewards.

Then the question arises, what right do we have to be happy when so many go without? It's a valid question and I will answer it with a question. What right do you have to be unhappy when you have so much?

The practice of the ten virtues brings awareness and enlightenment. With awareness comes deep compassion and a feeling of oneness with everything. So you might have times of great grief and sorrow for the human condition, and this is good. This leads to action, action in whatever form seems appropriate. It is through action that conditions are changed.

When you are feeling unhappy at any point in your day, notice whether this unhappiness is about others or yourself. What you will find is that almost all of your unhappiness is self-centered. To know this is to know a great secret. You are the source of your happiness and unhappiness; these feelings do not flow from the conditions in your life. Your reaction to these conditions is what keeps you unhappy, and to be unhappy in your life is to be selfish, unappreciative and incredibly self-indulgent.

Resolve today to change your perspective and begin to notice and appreciate the moments of beauty, joy and happiness all around you. Look for these moments and let them nourish you deeply. Through this practice you will cultivate and activate the ninth virtue, the virtue of joy and happiness.

John Kehoe

:Saling-Pusa:

Saturday, January 23, 2010

:Saling-Pusa:

:Saling-Pusa:

:Saling-Pusa:

:Saling-Pusa:

:Saling-Pusa:

:Saling-Pusa:

:Saling-Pusa:

:Saling-Pusa:

:Saling-Pusa:

Sunday, January 17, 2010

Happiness and Joy

Followers

My Practicum Experiences @ LCRC

About Me